Na ścianach zewnętrznych budynku w pomieszczeniach przylegających do nich na różnych kondygnacjach widoczne są liczne ślady przemarzania – budynek wymaga pilnej termomodernizacji. Istniejąca stolarka okienna i drzwiowa jest nieszczelna, spaczona wymagająca wymiany. Poszycie dachu z blachy nad częścią główną budynku z uwagi na zużycie wymaga wymiany łącznie z obróbkami i orynnowaniem. Pilnego działania wymaga naprawa spękanego muru ogniowego wzdłuż oficyny bocznej wraz z wymiana tynków i obróbek blacharskich. Natychmiastowe podjęcie działań remontowo-adaptacyjnych podyktowane jest wydaną w maju 2011 roku decyzją Stołecznego Konserwatora Zabytków (numer 55K/11) nakazującą w trybie natychmiastowej wykonalności przeprowadzenie remontu zabezpieczającego zabytkowego budynku w Warszawie.
Pawilon środkowy piętrowy posiada spękania ścian w jego narożach. W związku z tym destrukcji uległa dekoracja architektoniczna wewnętrznego wystroju w tych rejonach. Elewacja frontowa budynku posiada ubytki bogatej struktury architektonicznej występujące na styku z chodnikiem w ulicy Fredry oraz przy gzymsie. Elewacja ta jest mocno zabrudzona i zakurzona. W ścianach dziedzińca budynku zawilgocone są partie cokołowe budynku. Elewacje budynku od strony dziedzińca posiadają znamiona eksploatacyjnego zawilgocenia tynków, głównie w partii cokołowej, z powodu nieskutecznego odprowadzania wód opadowych z nawierzchni dziedzińca i sieni przejazdowej. Tynki tej elewacji pokryte liczną siatką spękań i zarysowań. W części klatki schodowej widoczne są spękania przestrzałowe. Elewacja budynku od strony Ogrodu Saskiego posiada znamiona eksploatacyjnego zawilgocenia tynków w partii pomiędzy drugim i trzecim piętrem z powodu odparzenia i odspojenia tynków oraz zamakania tej części elewacji spowodowanej przez nieszczelność obróbki blacharskiej nad trzecim piętrem. Zacieki na tynku występują także pod obróbkami blacharskimi muru ogniowego wzdłuż całej elewacji przy nakrywach kominowych i nad obróbkami uskoków poziomych elewacji. Zawilgocona jest także partia tynku wzdłuż cokołu w wyniku źle wyprofilowanej obróbki blacharskiej. Z obserwacji wizualnej elewacji, wielkość odspojenia tynków na skutek zawilgocenia szacuje się w granicach 40%- 45%.
EKSPERTYZA
Budynek Polskiego Wydawnictwa Muzycznego przy ulicy Fredry 8 w Warszawie to dawny budynek Banku Dyskontowego, który został wzniesiony w stylu neorenesansowym w latach 1896-97 według projektu znanego architekta, Kazimierza Loewego.
Budynek składa się z trzech zróżnicowanych pod względem konstrukcyjnym części: frontowej, przylegającego do niej od strony północnej skrzydła i wewnętrznej od podwórza. Część frontowa i skrzydło są czterokondygnacyjne natomiast część wewnętrzna jest dwukondygnacyjna. Budynek jest całkowicie podpiwniczony. Nad częścią frontową i północnym fragmentem skrzydła, przylegającym do nieruchomości od ulicy Niecałej, znajduje się wysokie poddasze przykryte dwuspadowym dachem a nad pozostałą częścią łącznika występuje niskie poddasze przykryte dachem jednospadowym.
W części wewnętrznej zlokalizowano wysoką, dwukondygnacyjną salę operacyjną banku przykrytą szklanym świetlikiem, dodatkowo zabezpieczonym szklanym, jednospadowym dachem.
FREDRY 8
WARSZAWA
#FREDRY8
KONKURS ARCHITEKTONICZNY
Konkurs Architektoniczny #Fredry8 na opracowanie koncepcyjnego projektu architektonicznego przebudowy siedziby Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w Warszawie jest realizowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
fot. © Ł. Jarocki
fot. © J. Sokołowski
ZDJĘCIA ARCHIWALNE
fot. © PWM
DO POBRANIA
© Copyright 2017 by PWM Edition